Regent-conservator van het Vrouwe en Antonie Gasthuis overleden

Zo’n mens als Louis Mathijsen, zo heb je er niet veel. Zijn pret-oogjes als hij een anekdote opdiende, je werd er vanzelf in meegezogen. Een joie de vivre op zijn Limburgs, maar dan in Haarlem. De stad, de protestantse diaconie en in het bijzonder de bewoners en regenten van het Vrouwe en Antonie Gasthuis zullen Louis gaan missen.

Op 3 juni overleed hij na een kort ziekbed. Een week later namen familie, vrienden en bekenden tijdens een mooie dienst afscheid in de Nieuwe Kerk.
Behalve antiek serviesgoed en munten verzamelde Louis ook graag historische weetjes. Over antiek, kerken, hofjes en in het bijzonder over het Vrouwe en Antonie Gasthuis. Voordat hij regent werd was hij jarenlang adviseur. En als adviseur was het zijn taak, vond hij, om het interieur van de regentenkamer en de huisjes zoveel mogelijk de sfeer van vroeger mee te geven.

Tegeltjes voor de schouw
Zo wist hij de antieke Delftse tegeltjes van de schouwen van zowel de regentenkamer als de huisjes via een oud-regent terug te halen om die vervolgens te laten restaureren. Trudy: “Als er mensen van fondsen langskwamen, liet hij bij mij ook vaak de schouw zien. Hij had speciaal voor wie wilde tegeltjes uitgezocht. Voor mij had hij een tegel met een Fries roosje uitgekozen, omdat ik Friese voorouders heb. Voor Désirée had hij een boeketje. Attent toch? Louis was de lijm van het hofje.” Désirée: “Als je hem buiten tegenkwam, tikte hij met zijn hand op het bankje en zei: Kom even zitten, even lekker kletsen. Als het ergens schuurde dan relativeerde hij dat met een grap.”

Bloemen uit de tuin
Trudy: “Je kon echt je ei bij hem kwijt. Ik dacht al een tijdje: de tuin kan mooier en zei dat tegen hem. Maak jij een plan en presenteer dat op 14 februari tijdens de verjaardag van het hofje in de regentenkamer. Ik vond dat best spannend, maar heb het toch gedaan. Dat plan is onlangs uitgevoerd zoals ik het heb bedacht.” Verdrietig, vindt zij, dat Louis het resultaat nooit heeft kunnen zien. Ze slikt en laat haar emoties de vrije loop nadat ze heeft verteld dat ze bloemen uit de hofjestuin heeft geplukt en die in een vaas op de stoep heeft gezet voor het huis van Gerhard, de man van Louis. Gerhard: “Dat prachtige boeket is tot op de dag van Louis overlijden op zijn kamer in het hospice blijven staan.”

Regent-conservator
Regent Immy Nieboer vertelt hoe leeg het voelde toen zij laatst voor de eerste keer zelf de deur van de regentenkamer opende. Vreemd was het ook dat zij geen stem hoorde die tegen haar zei:’ Wat gezellig, doe je jas uit en wat wil je drinken.’ Louis had haar dan vast gewezen op de kapstok, een familiestuk uit Limburg die Louis op de kop had getikt en recentelijk was opgehangen. Immy: “De leegte overviel mij want Louis en het hofje hoorden bij elkaar. Zijn kennis over de geschiedenis van het ontstaan kon hij prachtig uit de doeken doen. Die kennis heeft er ook voor gezorgd dat de regentenkamer en de huisjes weer gedeeltelijk in hun oorspronkelijk staat zijn teruggebracht.”
Zus Marlies is trots dat de naam van haar broer met daarachter ‘regent-conservator’ en de tekst ‘Obit 3 juni 2025’ op een naambord zal worden bijgeschreven.